Hüzün, yağmur gibi çiselerken gözlerinden, ellerini karnında birleştirip derin bir nefes aldı. Oturduğu psikiyatr koltuğundan biraz daha kaydı ve kelimeler gözyaşları eşliğinde döküldü dudaklarından. "Çünküsü yok doktor. Ahmet Ateş Mirzan'ı sevmenin çünküsü yok! " "Onca şeye rağmen mi?"